![]() | ||||||||||||||||||||||||||||||
|
1. Szkolnictwo w Radzyniu Podlaskim po odzyskaniu niepodległości |
W 1918 roku w wyniku politycznych, gospodarczych i społecznych zmian jakie
przyniosła pierwsza wojna światowa, Polska odzyskała niepodległość. Rok później
w Radzyniu powstała siedmioklasowa szkoła powszechna. Początkowo mieściła się w
pałacu i wynajętych kwaterach prywatnych.
Wybuch drugiej wojny
światowej zdezorganizował życie kraju. Tradycyjne rozpoczęcie roku szkolnego
odbyć się nie mogło. |
2. Powstanie Szkoły Zawodowej w Radzyniu Podlaskim |
W 1942 roku z inicjatywy inżyniera Stanisława Mańkowskiego powstała prywatna
Szkoła Rzemieślnicza. Przygotowywała ona wykwalifikowanych rzemieślników,
jednocześnie młodzież ucząca się nie była wywożona na roboty do Niemiec. W
czasie wojny uczniowie tej szkoły współpracowali z partyzantką, naprawiali broń
dla AL, BCh i AK. Wielu wzięło czynny udział w walkach przeciwko okupantowi.
O powstaniu i pierwszych latach działalności placówki mówił jej założyciel:
|
3. Losy szkoły w latach 1944 -1983 |
W roku 1944 na bazie Szkoły Rzemieślniczej utworzono Gimnazjum Mechaniczne. Właścicielem i dyrektorem szkoły był inżynier Stanisław Mańkowski. 30 września 1944 roku odbyło się pierwsze posiedzenie Rady Pedagogicznej, w lokalu dawnej bursy, przy ulicy Piłsudskiego 40, w godzinach 13:30 - 17:50. Szkoła zajęła budynek przedwojennego Gimnazjum Koedukacyjnego. W czerwcu 1945 roku, w celu zapewnienia radzyńskim szkołom trwałej bazy materialnej i podstawy prawnej powołano Spółdzielnie Oświatową. Przejęła ona tytuły własności placówek. W skład zarządu spółdzielni weszli: Tadeusz Bocheński, Wacław Piotrowski, Tadeusz Rosowski. Od września 1945 roku Gimnazjum Mechaniczne oraz Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące funkcjonowały w jednym budynku i posiadały ten sam personel pedagogiczny i administracyjny. Dyrektorem obu placówek był magister Mieczysław Stagrowski. W tym okresie dla uczczenia odrodzonych w Radzyniu szkół gimnazjalnych został zasadzony pamiątkowy dąb na skwerku przy ulicy Międzyrzeckiej. Zakopano pod nim akty erekcyjne obu szkół średnich. W roku szkolnym 1946/1947 upaństwowiono Gimnazjum Mechaniczne, natomiast Liceum i Gimnazjum Ogólnokształcące należały do Spółdzielni Oświatowej. W dalszym ciągu współpracujące ze sobą placówki pozostawały w jedności organizacyjnej. W tym okresie kierownictwo szkoły zawodowej borykało się z poważnymi trudnościami gospodarczymi i kadrowymi. Brakowało oświetlenia, opału, podręczników i pomocy naukowych (zwłaszcza narzędzi potrzebnych do pracy w szkolnych warsztatach). W 1946 roku do szkoły zawodowej uczęszczało 111 uczniów, a do Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego 166. Szczegółowe dane na temat liczby uczniów w radzyńskich szkołach średnich w latach 1945-1985 przedstawia poniższa tabela. Tabela 1 Liczba uczniów szkoły zawodowej oraz Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego w latach 1945-1985. Uczniowie szkoły zawodowej pochodzili z Radzynia i okolicznych miejscowości: Białki, Białej, Bedlna, Marynina, Paszk, Zabiela, Zbulitowa, Czemiernik, Turowa, Kąkolewnicy, Branicy Radzyńskiej i Suchowoli. W szkole przeważała młodzież pochodzenia inteligenckiego i chłopskiego. Najmniej było uczniów pochodzenia robotniczego. Związane to było ze słabo rozwiniętym przemysłem w Radzyniu. Do placówki uczęszczała przede wszystkim młodzież męska. W 1949 roku zgodnie z uchwałą Rady Ministrów z 21 czerwca 1949 roku szkoły zawodowe wyszły spod zwierzchnictwa Ministerstwa Oświaty i Kuratorium Okręgu Szkolnego, a przeszły pod nadzór Centralnego Urzędu Szkolenia Zawodowego. Bezpośrednim zwierzchnikiem szkoły zawodowej w Radzyniu została więc Dyrekcja Okręgowa Szkolenia Zawodowego w Lublinie. W listopadzie 1949 roku Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące przeniosły się do gmachu przy ulicy 3 Maja. Rozdzielenie placówek poprawiło ich warunki lokalowe. Wówczas w szkole zawodowej było siedem oddziałów i 220 uczniów. Klasy trzecie nosiły nazwę Państwowego Gimnazjum Mechanicznego, klasy pierwsze i drugie - trzyletniego Liceum Mechanicznego I stopnia. W 1950 roku zmieniono nazwę placówki na Zasadniczą Szkołę Metalową. W 1952 roku połączono ją z Zasadniczą Szkołą Budowlaną. Wówczas stanowisko dyrektora sprawował Władysław Rygier. Szkoła liczyła osiem klas: 3 pierwsze, 2 drugie, 3 trzecie. W jak najszerszym zakresie starano się wykorzystać pomoce naukowe. Dbano aby lekcje prowadzone były metodą poglądową. Szczególną uwagę zwracano na łączenie teorii z praktyczną nauką zawodu. Starano się o wysoką jakość produkcji warsztatowej. Aby podnieść wyniki nauczania organizowano dodatkowe zajęcia. W listopadzie 1955 roku stanowisko dyrektora szkoły objął Czesław Toczyński. Wówczas placówka mogła poszczycić się wykształceniem około 500 robotników o specjalnościach: ślusarz maszynowy, tokarz, elektromonter, stolarz budowlany. W 1955 roku utworzono trzy nowe działy: krawiecki, kołodziejski i bednarski. W 196l roku rozpoczęto kształcenie instruktorów urządzeń sanitarnych. Dwa lata później utworzono klasy o specjalności ogólnozawodowej oraz pięcioletnie technikum mechaniczne. W 1965 roku usprawniono pracę szkolnych warsztatów przez zorganizowanie dwóch działów: reorganizację narzędziowni i remont maszyn. Nawiązano także współpracę z Zakładami Budowy Maszyn i Urządzeń w Warszawie. W roku szkolnym 1966/1967 szkoła zawodowa została wyróżniona odznaką Tysiąclecia Państwa Polskiego, a komitet rodzicielski ufundował placówce sztandar. W 1956 roku Centralny Urząd Szkolenia Zawodowego został włączony do Ministerstwa Oświaty. Od 18 kwietnia 1958 roku organami administracji do spraw oświaty i wychowania były: - w województwach - kuratoria okręgów szkolnych, - w powiatach - inspektoraty oświaty. W 1961 roku Sejm PRL uchwalił ustawę O Rozwoju Systemu Oświaty i Wychowania. Ustaliła ona czas trwania nauki w niektórych szkołach, na przykład w szkole podstawowej (osiem lat), w liceum ogólnokształcącym (cztery lata), w zasadniczych szkołach zawodowych (trzy lata), w technikum i liceum zawodowym (pięć lat). Ustawa normowała świeckość, bezpłatność i państwowość oświaty. Maksymalne zbliżenie programów nauczania przedmiotów ogólnokształcących w technikum i liceum do programów liceum ogólnokształcącego sprawiło, że maturzysta każdego typu szkoły zawodowej miał możliwość podjęcia studiów w szkole wyższej. W roku szkolnym 1973/1974 wprowadzono dwa okresy klasyfikacyjne. W 1971 roku w Radzyniu na podbudowie zasadniczej szkoły zawodowej utworzono trzyletnie technikum. Natomiast w roku 1972 - czteroletnie liceum zawodowe. Wkrótce powołując się na Zarządzenie Ministra Oświaty i Wychowania z 6 września 1974 roku radzyńskie szkoły zawodowe połączyły się w Zespół Szkół Zawodowych. W tym okresie charakterystyczną cechą pracy szkolnej było stałe, systematyczne i coraz głębsze upolitycznianie nauczania i wychowania. W latach osiemdziesiątych na ścianach klasopracowni zawisły krzyże. |
4. Losy szkoły w latach 1984 -2016 |
W 1984 roku stanowisko dyrektora szkoły objął Zdzisław Janus. Funkcję tą sprawował do 2014 roku. Wysoki poziom podczas egzaminów dojrzałości nie pozwalał wszystkim uczniom na uzyskanie świadectwa maturalnego. Wielu poprzestało na otrzymaniu dokumentu ukończenia szkoły średniej. W latach 1971 - 1985 w radzyńskiej szkole zawodowej na 1232 absolwentów maturę zdało 999, co stanowi 81%. Zgodnie z zasadą jedności nauczania i wychowania w szkole zawodowej proces dydaktyczno - wychowawczy przebiegał w toku następujących zajęć:
- zajęcia organizowane w zakresie określonej tematyki: apele, akademie z okazji świąt, wyjścia do kina, - zajęcia pozalekcyjne w ramach kół przedmiotowych i kół zainteresowań, - działalność organizacji młodzieżowych. Istniało kilka sekcji sportowych: tenisa stołowego, lekkoatletyczna, piłki siatkowej, nożnej, koszowej i ręcznej. Prowadzone były zawody w grach zespołowych, biegach indywidualnych na bieżni i przełajowych. Wysokie lokaty w zawodach na szczeblu wojewódzkim były odzwierciedleniem systematycznej pracy z młodzieżą. Od 1 września 2002 roku nasza szkoła przyjęła nazwę Zespół
Szkół Ponadgimnazjalnych. 4 marca 2004 roku siedziba szkoły stał się budynek przy
ul.Sikorskiego15. W 2005 roku w technikum pojawił się nowy kierunek: technik informatyk. W 2012 roku-technik budownictwa oraz technik usług
fryzjerskich. 1września 2006 roku w II Liceum Ogólnokształcącym utworzono
klasę sportową. 1 września 2007roku oddano do użytku halę
sportowo-widowiskową wybudowana ze środków unijnych. W 2014 roku funkcje dyrektora Zespołu Szkół
Ponadgimnazjalnych w Radzyniu Podlaskim objęła dr Grażyna Dzida. Obecnie w ofercie edukacyjnej naszej szkoły znajduje się : 1.Liceum Ogólnokształcące 2.Technikum 3.Zasadnicza Szkoła Zawodowa 4.Liceum dla Dorosłych. |
5. Kadra pedagogiczna w latach 1944 -2017 |